در این مقاله سعی نموده‌ایم تا معماری رایانش ابری را به گونه‌ای ساده و کاربردی شرح بدهیم. اما قبل از آن، چند خطی نیز راجع‌به خود رایانش ابری بخوانید:
رایانش ابری را همانند یک مغازه در اینترنت تصور کنید. در این مغازه به جای کالا، خدمات به فروش میرسند.
منظور از این خدمات، اجاره کامپیوترهای قدرتمند، از راه دور است. پس دیگر نیازی به خرید و نگهداری از سیستم‌ها و تجهیزات مختلف به صورت خانگی نیست.
فهرست مطالب
- معماری رایانش ابری
- معماری لایه های رایانش ابری
- چرا ساختار لایه ای ابری مهم است؟
- استفاده از سرویس‌های ابر فردوسی
معماری رایانش ابری
راه حل رایانش ابری، یک راه حل انعطاف پذیر برای کسب و کارها است. اما از طرفی، هر کسب و کار به راه حلی مجزا نیازمند است.
سه نوع اصلی از مدل های رایانش ابری وجود دارد : ابر عمومی، ابر خصوصی و ابر هیبریدی؛
هر مدل مزایا و ملاحظات خاص خود را دارد که درک این موضوع را برای کسب و کار ها مهم می سازد که کدام یک با نیاز های آنها مطابقت دارد.
فضای ابری عمومی (Public Cloud) :
فضای ابری عمومی شاید شناخته شده ترین و پرکاربردترین مدل رایانش ابری می باشد.
در این مدل منابع و خدمات ابری برای عموم و یا سازمان های مختلف قابل دسترسی است.
در واقع یک زیر ساخت مشترک است که به چندین کاربر اجازه می دهد به منابعی مانند ذخیره سازی، سرور ها و برنامه ها از طریق اینترنت دسترسی داشته باشند.
ابرهای عمومی اصولا توسط ارائه دهندگان شخص ثالث تحت مدیریت هستند.
- مزایا:
- کاهش هزینه‌ها: سازمان‌ها نیازی به سرمایه‌گذاری اولیه برای ساخت زیرساخت‌های ابری ندارند و هزینه‌ها به صورت خدماتی پرداخت می‌شوند.
- مقیاس‌پذیری: منابع ابری در فضای ابری عمومی به سرعت می‌توانند مقیاس‌پذیر شوند تا با نیازهای متغیر کاربران هماهنگ شوند.
- سرعت ورود به بازار: به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا بدون زمان طولانی برای تهیه و راه‌اندازی زیرساخت‌های ابری، سرویس‌ها را راه‌اندازی کنند.
- چالش‌ها:
- نگرانی‌های امنیتی: به دلیل مشاع بودن فضای ابری عمومی، برخی سازمان‌ها ممکن است نگرانی‌های امنیتی داشته باشند.
- کنترل محدودتر: در فضای ابری عمومی، کنترل بر منابع و سیاست‌ها توسط سازمان‌ها کمتر است.
فضای ابری خصوصی (Private Cloud) :
از طرفی، ابرهای خصوصی، مخصوص یک سازمان یا نهاد خاص تهیه و اداره می شوند.
می توانند در محل میزبانی شوند یا توسط ارائه دهندگان، منحصرا برای یک مشتری مدیریت شوند.
- مزایا:
- کنترل بیشتر: سازمان‌ها در فضای ابری خصوصی دارای کنترل بیشتری بر منابع، امنیت و سیاست‌ها هستند.
- امنیت بیشتر: این مدل امنیت بالاتری ارائه می‌دهد زیرا منابع توسط سازمان کنترل می‌شوند و به‌راحتی با سایر سازمان‌ها به اشتراک گذاشته نمی‌شوند.
- چالش‌ها:
- هزینه‌های بالا: سازمان‌ها نیاز دارند تا منابع ابری خود را تهیه و راه‌اندازی کنند که ممکن است هزینه‌بر باشد.
- محدودیت مقیاس‌پذیری: مقیاس‌پذیری منابع ابری خصوصی ممکن است به مراتب محدودتر از مدل‌های عمومی و هیبریدی باشد.
فضای ابری هیبریدی (Hybrid Cloud) :
فضای ابری هیبریدی ترکیبی از فضای ابری عمومی و خصوصی است.
در واقع به مشاغل اجازه می دهد تا منابع خود را بر اساس نیاز های خاص خود بهینه کنند.
چرا که سازمان ها می توانند بخشی از منابع و خدمات خود را در فضای ابری عمومی و بخشی را در فضای ابری خصوصی مستقر کنند.
- مزایا:
- انعطاف‌پذیری: سازمان‌ها می‌توانند منابع خود را بین دو فضا انتقال داده و بر اساس نیازهای مختلف بهره‌برداری کنند.
- امنیت و کنترل: با توجه به اینکه اطلاعات حساس ممکن است در فضای ابری خصوصی نگهداری شوند، این مدل از امنیت و کنترل برخوردار است.
- چالش‌ها:
- پیچیدگی مدیریت: مدیریت منابع در دو فضا مختلف می‌تواند پیچیدگی‌هایی به همراه داشته باشد.
- یکپارچگی اطلاعات: تطبیق داده‌ها و اطلاعات بین دو فضای ابری ممکن است به چالش‌هایی برخورد کند.
به‌طور خلاصه
در نتیجه، انتخاب مدل محاسبات ابری به اولویت های خاص مشتری بستگی دارد.
ابرهای عمومی مقرون به صرفه بودن و مقیاس پذیری را ارائه می دهند، ولی ممکن است نگرانی هایی را در مورد امنیت داده ها ایجاد کنند.
رایانش ابرهای خصوصی کنترل بهتری را ارائه می دهند اما هزینه های بالاتری هم دارند.
ابرهای ترکیبی نیز انعطاف پذیری را ارائه می دهند، اما نیاز به مدیریت دقیق دارند.
هر کدام از این مدل‌ها مزایا و چالش‌های خود را دارند که باید با دقت بررسی شوند تا بهترین تصمیم در مورد استفاده از ابری گرفته شود.
معماری لایه های رایانش ابری
فارغ از معماری رایانشی و انواع ابر، خوده ساختار سیستم رایانش ابری از ترکیب چند لایه مهم تشکیل شده است؛
که هر کدام نقش مشخصی در ارائه خدمات و مدیریت منابع را ایفا می‌کنند. در ادامه به توضیح ساختار لایه های رایانش ابری می پردازیم:
لایه فیزیکی (Infrastructure Layer):
در این لایه، منابع فیزیکی مانند سرورها، ذخیره‌سازی، شبکه و تجهیزات ارتباطی قرار دارند.
این منابع به صورت مجازی‌سازی شده و به شکل یکپارچه در دسترس قرار می‌گیرند.
مجازی‌سازی به معنای تبدیل منابع فیزیکی به مجازی (نرم‌افزاری) است که به کاربران اجازه می‌دهد که از منابع مجازی به جای منابع فیزیکی استفاده کنند.
به طور مثال :
شرکتی را تصور کنید که به کاربران امکان اجاره ماشین‌های مجازی را ارائه می‌دهد.
این شرکت برای اجرای لایه فیزیکی، سرورهای قدرتمند با منابع سخت‌افزاری بالا را در دیتاسنترهای مختلف قرار می‌دهد.
این سرورها با پردازنده‌های قوی و حافظه‌های بزرگ مجازی‌سازی شده‌اند تا به کاربران اجازه دهند ماشین‌های مجازی را اجرا کنند.
لایه مدیریت منابع (Resource Management Layer):
در این لایه، مدیریت منابع مجازی و فیزیکی انجام می‌شود. این مدیریت شامل تخصیص، مانیتورینگ، مقیاس‌پذیری و بهینه‌سازی منابع است.
با استفاده از ابزارهای مدیریت، منابع بهینه‌سازی شده و به کاربران و برنامه‌ها اختصاص داده می‌شوند.
این لایه از اهمیت بالایی برای بهره‌برداری بهینه از منابع محاسباتی و افزایش کارایی و امنیت در سیستم‌های ابری برخوردار است.
به طور مثال :
یک سازمان مالی را تصور کنید که سیستم مدیریت منابع خود را برای ارتقاء امنیت و کنترل دسترسی به منابع ایجاد کرده است.
در واقع این سیستم با استفاده از ابزارهای مدیریت امنیت، نظارت مستمر بر دسترسی‌ها و استفاده از منابع را دارد.
اجازه دسترسی به منابع مجازی و اطلاعات حساس تنها به کاربران مجاز داده می‌شود.
لایه خدمات (Service Layer):
در این لایه، خدمات مختلف ابری به کاربران ارائه می‌شوند.
این خدمات می‌توانند شامل زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)، پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS) و نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS) باشند.
به طور خلاصه، این لایه امکان ارائه انواع خدمات مختلف با تمرکز بر نیازهای کاربران را فراهم می‌کند.
این لایه به کاربران امکان استفاده از خدمات مختلف بدون نیاز به نگهداری و مدیریت مستقیم منابع محاسباتی را می‌دهد.
به طور مثال :
شرکتی سرویس زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) را به کاربران خود ارائه می‌دهد.
کاربران می‌توانند ماشین‌های مجازی را با مشخصات دلخواه اجاره کنند.
این ماشین‌ها دارای سیستم‌عامل، پردازنده، حافظه، و دیسک‌ها هستند که به صورت مجازی تهیه و اداره می‌شوند.
چرا ساختار لایه ای ابری مهم است؟
ساختار لایه‌ای ابری به چراهای مهمی اشاره می‌کند که در موفقیت و کارآیی استفاده از ابر نقش حیاتی دارد. در زیر به برخی از دلایل اهمیت ساختار لایه‌ای ابری پرداخته خواهد شد:
مدیریت منابع بهینه:
ساختار لایه‌ای ابری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا منابع مختلف مانند محاسبات، شبکه، ذخیره‌سازی و امنیت را به طور بهینه تخصیص دهند.
این تقسیم‌بندی دقیق باعث مدیریت بهتر و افزایش بهره‌وری از منابع می‌شود.
امنیت بالا:
ساختار لایه‌ای ابری با تعیین سیاست‌ها و امنیت در هر لایه به کنترل امنیتی دقیق‌تری می‌انجامد.
این به سازمان‌ها امکان می‌دهد از تکنیک‌های امنیتی پیشرفته استفاده کنند و خطرات امنیتی را به حداقل برسانند.
بهره‌وری بالا:
با تخصیص منابع بهینه به لایه‌های مختلف و بهره‌برداری از امکانات اتوماتیک و اتوماسیون، ساختار لایه‌ای ابری به سازمان‌ها امکان می‌دهد بهره‌وری بالایی از منابع و خدمات ابری داشته باشند.
پایداری و پیش‌بینی:
با تقسیم‌بندی منابع به لایه‌های مختلف، تأثیر تغییرات ناگهانی بر روی سیستم کاهش می‌یابد و پایداری سیستم افزایش می‌یابد.
همچنین، پیش‌بینی مقیاس‌پذیری و تغییرات آینده نیز امکان‌پذیر می‌شود.
مدیریت و کنترل بهتر:
از طریق معماری لایه‌ای، مدیران به بهترین شکل می‌توانند منابع را مدیریت و کنترل کنند. هر لایه دارای مسئولیت‌ها و وظایف مشخصی است که مدیریت را تسهیل می‌کند.
استفاده از امکانات پیشرفته:
ساختار لایه‌ای ابری به سازمان‌ها اجازه می‌دهد از امکانات پیشرفته مانند مدل‌های امنیتی Zero Trust، اتوماسیون و خودپیکربندی بهره‌برداری کنند.
سهولت در توسعه و به‌روزرسانی:
با تفکیک سرویس‌ها به لایه‌های مختلف، توسعه‌دهندگان به سادگی می‌توانند تغییرات و به‌روزرسانی‌های مورد نیاز را انجام دهند بدون اینکه سایر بخش‌ها تحت تأثیر قرار گیرند.
در کل، ساختار لایه‌ای ابری به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا به بهترین شکل از امکانات ابری استفاده کنند؛
امنیت را به حداقل خطر ممکن برسانند، به بهره‌وری بالا دست یابند و به تغییرات نیازها به صورت سریع واکنش نشان دهند.
استفاده از سرویس‌های ابر فردوسی
شرکت ابر فردوسی قادر به ارائه با کیفیت‌ترین سرورهای ابری با توجه به نوع نیاز شماست.
تنوع سرویس‌ها، پشتیبانی مطمئن و قیمت‌های به صرفه، این ابر را بسیار محبوب کرده است. جهت استفاده از هر کدام از سرویس‌ها بر روی آن کلیک نمایید:
